نه شگفت اگر بگویی که مرا نمی شناسی

بلی ای بلا تو شاهی و گدا نمی شناسی

نه همین وفای ما را، که محبت و وفا را

به خدا نمی شناسی ، به خدا نمی شناسی

دل من شکستی آخر به نگاه خشمباری

به خدا تو قدر دل را و مرا نمی شناسی

گهری گرانبها را چو خَزَف فکندی از کف

چه کنم تو را که طفلی و بها نمی شناسی

به نگه شناختم من، که تو بی وفا حبیبی

تو صفای مهربانان ز صدا نمی شناسی

غم عشق و دردمندی ز نگاه بی زبانم

به سزا شناس جانا، به سزا نمی شناسی

نکنم سفر به شهری که در او صفا نباشد

تو ولی سفر پرستی و صفا نمی شناسی

**اخوان ثالث**

******* رویا صالحی*******