یه عذاب روحیه، واســــــــــه فردای دیگــــــــــه

گاهی هم مسکنــــــی، واسه تسکیــــن درد

یه بهــــــــــانه واسه ســـــــازش یک زن و مرد

من و تـو همدردیم؛به هم عــــــادت کردیــــــم

اما من دوست ندارم زندگی با عـــــــــــــــادتـو

من یه عمـــــــره عــــاشقـم دوس دارم اصالتو

علت بـــودن تو بـــــــــــــا مـن از رو عـــــــــادته

تو تظـــــــاهر میکنی عشق واست عبادتــــــه

منو تو همدردیـــــــــم؛به هم عادت کردیـــــــم

نمی خوام هر جــا میری، تو ازم حرف بزنــــی

یا تظـــــــــاهر بکنی که هنــــــوزم با منــــــــی

قصد توهیـــــن ندارم تــــــو شهـــــــامت نداری

واسه جــــــدا شدن، تو شجــــــــــــاعت نداری