مـــن اکـنـــون گـــم شـــده ام در حـــیاط تنـــهایـی خــــویـــش خانه ای که پنجره هایش به اندازه ی دیدن توست و پله هایش موزون با ظرافت قدم هایت و در آن مــــوســـیـقــی اســـت که نا خودآگاه همراه آن می گویی تنها گل های زرد است که می رویند و درختانــــــی که از دیــوار بالا آمــده اند و ...

********رویا صالحی*********